Ο βασιλιάς Μπρέγαν πετάχτηκε όρθιος από το κρεβάτι του και με το νυχτικό ακόμα κατέβηκε τις σκάλες που οδηγούσαν στα δώματά του. Με μεγάλο διασκελισμό πέρασε τον διάδρομο που οδηγούσε προς το αίθριο, αφήνοντας την προσωπική του φρουρά να τον ακολουθεί λαχανιασμένη. Στο κέντρο του συμπλέγματος που αποτελούσε το παλάτι ,από κάποια έμπνευση του αρχιτέκτονα, ήταν ένα αίθριο από όπου ξεκινούσαν διάδρομοι για όλες τις πτέρυγες. Από τον πιο πολυάσχολο υπουργό, μέχρι και τον πιο ταπεινό υπηρέτη, όλοι περνούσαν κάποια στιγμή της ημέρας από αυτό το αίθριο είτε για να μεταφέρουν κάποιο μήνυμα, είτε για να διεκπεραιώσουν κάποια υπόθεση της αυλής είτε απλά για να χαρούν το άρωμα που πρόσφεραν απλόχερα τα λουλούδια και να απολαύσουν μια όμορφη μέρα. Σήμερα παρόλα αυτά η μόνη κίνηση που έβλεπε κανείς ήταν η περιπολίες των φρουρών που απαγόρευαν κάθε μετακίνηση μέσα στο παλάτι.
Με ακόμη μεγαλύτερη φούρια και πρόσωπο αναψοκοκκινισμένο ο βασιλιάς διάλεξε το διάδρομο που οδηγούσε στην αίθουσα συμβουλίων και φτάνοντας άνοιξε με θόρυβο την
πόρτα.
«Θα μου εξηγήσει κανείς τι σας ήρθε και αποκλείσατε έτσι το παλάτι. Ξέρετε πόσα θέματα θα μείνουν πίσω; Ξέρετε ότι έχουμε πρέσβεις καλεσμένους από την Ρίγκεν; Ξέρετε πόσο τεταμένες είναι οι σχέσεις μας!! Θέλετε πόλεμο!!»
«Ηρεμήστε μεγαλειότατε» τον λόγο πήρε ο κόμης Σλίνερ, σύμβουλος πληροφοριών και πρωτοσύμβουλος του βασιλιά. «Θα δείτε ότι δυστυχώς οι ενέργειές μας ήταν αναγκαίες». Στο μακρόστενο τραπέζι στο κέντρο της αίθουσας εκτός από τον κόμη κάθονταν και ο στρατηγός Γρέυμαν, ο κόμης Φάιναν σύμβουλος επί των οικονομικών και ο μάγος του βασιλιά. Αυτοί οι τέσσερις ήταν το συμβούλιο που ουσιαστικά κυβερνούσε την χώρα μιας και ο βασιλιάς παρά την εξωτερική εμφάνιση αποφασιστικού ανθρώπου δεν μπορούσε να κρίνει τι ήταν κάθε φορά το καλύτερο.
«Χθές το βράδυ» συνέχισε ο κόμης Σλίνερ «εκλάπη το πετράδι του Νίσελντορ από το θησαυροφυλάκιο, χωρίς να ηχήσει κανένας συναγερμός και χωρίς να αφήσουν οι κλέφτες κανένα ίχνος» . Τα νεύρα του βασιλιά εξανεμίστηκαν μονομιάς καθώς κάθισε στην καρέκλα του χλωμός. «Το.. το… πετράδι… δεν είναι δυνατόν. Τι θα κάνουμε τώρα;».
«Μεγαλειότατε, η στιγμή δεν είναι κατάλληλη για πανικό» μίλησε αυτή την φορά ο μάγος. «Σίγουρα το πετράδι είναι πολύ δυνατό όπλο στα λάθος χέρια. Αλλά θέλει χρόνο για να γίνουν οι κατάλληλες προετοιμασίες ώστε να χρησιμοποιηθεί. Ίσως πάρει μήνες, ίσως χρόνια. Μέχρι τότε θα καταφέρουμε να το ανακτήσουμε».
«Γενναία λόγια από κάποιον που δεν κατάφερε να το προστατέψει όσο το είχαμε εδώ» απάντησε σε ειρωνικό τόνο ο κόμης Σλίνερ.
«Τι εννοείς δηλαδή;» ρώτησε ο Φάιναν.
«Τίποτα πέραν του ότι οι μαγικοί συναγερμοί δεν λειτούργησαν» ανασκεύασε έξυπνα ο κόμης. «Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να δράσουμε άμεσα, τώρα όσο δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς εναντίον μας. Όχι να περιμένουμε μήνες και χρόνια για να δούμε αν αυτός, όποιος και αν είναι που το έκλεψε, αποφασίσει να μας αφανίσει από προσώπου γης». Ο μάγος έμεινε σκεπτικός, το ίδιο και ο σύμβουλος των οικονομικών.
«Άμεσα δεν σημαίνει βιαστικά» πρόσθεσε ο στρατηγός. «Αν έχεις κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σου πες το».
«Μάλιστα. Για πείτε μου, δεν σας παραξενεύει ότι δυο μέρες αφότου έφτασαν οι πρέσβεις από την Ρίγκεν. Που όλοι ξέρουμε ότι μόνο εχθρικές διαθέσεις έχει εναντίον μας. Εξαφανίστηκε το πετράδι. Προτείνω να τους ανακρίνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Πρέπει να μάθουμε τι ξέρουν».
«Μα αυτό θα είναι κήρυξη πολέμου!» πετάχτηκε ο Φάιναν, «μεγαλειότατε δεν μπορεί να γίνει αυτό».
«Υπό κανονικές συνθήκες ούτε εγώ θα το ήθελα μεγαλειότατε, πιστέψτε με» είπε ο Σλίνερ αλλά τώρα είναι η μόνη λύση».
Ο μάγος πήρε στην συνέχεια το λόγο. «Αν έχεις κάποιο στοιχείο κόμη που να ενοχοποιεί τους πρέσβεις ή τη Ρίγκεν πολύ θα ήθελα να το προσκομίσεις στο συμβούλιο. Διαφορετικά ας κηρύξουμε πόλεμο σε όλες τις χώρες που επιβουλεύονται τις κτήσεις μας και σε όλες τις πλευρές που θα είχαν όφελος από ένα τέτοιο όπλο. Είναι το ίδιο λογικό.»
«Και τι προτείνεις δηλαδή, να ξεκινήσουμε να ψάχνουμε γα το πετράδι χωρίς καμία αφετηρία; Ας βάλουμε καλύτερα το στράτευμα να ψάχνει βελόνα στα άχυρα. Μεγαλειότατε, ας ανακρίνουμε τους πρέσβεις. Είμαι σίγουρος ότι θα μάθουμε πολλά».
«Σας παρακαλώ αφήστε με να το σκεφτώ μόνος μου» μίλησε μετά από ώρα ο βασιλιάς. «Ω θεοί, πως ήρθαν έτσι τα πράγματα».
Ένας ένας υποκλίθηκαν και έφυγαν από το δωμάτιο αφήνοντας τον βασιλιά να βάλει τις σκέψεις του σε μια σειρά. Καθώς απομακρύνονταν ο μάγος πλησίασε τον Φάιναν. «Έχεις λίγη ώρα, πρέπει να μιλήσουμε»
«Για τον Σλίνερ έτσι;».
«Όχι εδώ. Ακολούθησέ με»
Αγνοώντας τις απαγορεύσεις των φρουρών ο Φάιναν και ο μάγος περπάτησαν κατά μήκος αρκετών διαδρόμων , μερικών όχι και τόσο γνωστόν στον σύμβουλο, μέχρι που έφτασαν στο εργαστήριο του μάγου. Χτυπώντας την πόρτα τρείς φορές αυτή κυμάτισε σαν να ήταν φτιαγμένη από υγρό και ένα πρόσωπο εμφανίστηκε.
«Σκεπτικό σας βλέπω αφέντη. Δύσκολα τα πράγματα στο συμβούλιο;»
«Δεν σε αφορά Γκαμπόρ. Άνοιξε τώρα να περάσουμε, έχουμε καλεσμένο»
«Ω! Μάλιστα θα κάνω τις απαραίτητες ετοιμασίες. Τι νέα από τον κόμη Σλίνερ;» είπε η πόρτα καθώς άνοιγε.
Μπήκαν σε ένα αρκετά μεγάλο δωμάτιο το οποίο όμως ήταν ασφυκτικά γεμάτο από βιβλιοθήκες με βιβλία ανάκατα τοποθετημένα, ενώ περγαμηνές και μαγικά αντικείμενα, που δεν θύμιζαν τίποτα στον Φάιναν, ήταν απλωμένα στο πάτωμα. «Γκαμπόρ!! τι σου έχω πει!» Φώναξε θυμωμένα ο μάγος.
«Καλά αφέντη θα τα φτιάξω αμέσως». Ένα δευτερόλεπτο μετά όλα ήταν στην εντέλεια και ένας αναπαυτικός καναπές εμφανίστηκε για να καθίσουν οι δύο άνδρες.
«Μην τον παρεξηγείς τον Γκαμπόρ, είναι στην υπηρεσία μου χρόνια τώρα. Δεν είναι κακός απλά λίγο παραπάνω χιουμορίστας από όσο χρειάζεται. Θα πάρεις κάτι;»
«Όχι ευχαριστώ μάγε, ας μιλήσουμε γι αυτό που ήθελες να μου πεις»
«Κατ' αρχάς σε έχω παρακαλέσει να με αποκαλέις με το όνομά μου, Άλισταιρ. Σύμφωνοι; Ωραία. Tώρα ό,τι θα σου πω πρέπει να μείνει ανάμεσά μας και να μην φύγει από αυτούς τους τοίχους. Η κλοπή του πετραδιού και η επιμονή του Σλίνερ για πόλεμο, όπως θα έχεις καταλάβει, δεν είναι διόλου ασύνδετα. Ακόμα δεν έχω ξεκαθαρίσει ποιο είναι το κίνητρό του, αλλά ακόμα και από αυτό προέχει η ανάκτηση του πετραδιού. Έχω ένα σχέδιο αλλά θα χρειαστώ την βοήθειά σου»
«Τι θέλεις δηλαδή από μένα;»
«Θα χρειαστεί να λείψω για κάποιο καιρό από το παλάτι, κάτι που θα σημαίνει και την απουσία μου από το συμβούλιο. Ακόμα είναι αναγκαίο να φύγω κρυφά πράγμα που θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο ο Σλίνερ για να με χαρακτηρίσει προδότη και να πανικοβάλλει ακόμα περισσότερο τον βασιλιά. Από σένα θέλω να προσπαθήσεις να καθυστερήσεις όσο πιο πολύ μπορείς αυτόν τον πόλεμο. Χρησιμοποίησε κάθε μέσο που διαθέτεις, ότι και αν χρειαστεί. Κάθε μέρα ειρήνης που θα κερδίζεις θα είναι μια μέρα πιο κοντά στην επιτυχία του σχεδίου μου.»
«Μάλιστα κατάλαβα. Όμως σχεδιάζεις να βρείς το πετράδι μόνος σου; Αυτό θα είναι αδύνατο»
«Κάθε άλλο, έχω ακριβώς τους κατάλληλους ανθρώπους στο μυαλό μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου